Bu son olsun..

 

     Hava serin ve karanlık. Kış mevsimi iyice soğuk yüzünü göstermeye başladığı günlerde olduğuna alışmaya çalışmaktaydı. Eline bir kupa kahvesini almış ve uzaktan radyodan cızırtılı bir şekilde şarkı mırıltısı geliyordu. Derin düşünceler içerisinde o eski yaşanmışlıklara özlem ve hasret içinde sakince oturuyordu. Zamanın kaç olduğundan habersizdi. Bu durum endişeye kapılmasına sebep olmuyordu. Tam o sırada radyoda duyduğu "ne yalnızlık ne de yalan üzmesin seni" şarkı sözüne karşılık içinden "bu son olsun bu son" dedi. 
     Aslında her kötü bir şey olduğunda bu sözü sıklıkla tekrar ettiğini farketti. Diğer yandan mutlu ve güzel günler yaşarken ise hiçbir müdahalede bulunmadan çabucak tükettiğimizi anımsadı. Bu insana güzel günlerimizin neden çabuk, zor günlerin ise neden uzun geldiğine cevap olmalıydı.
     Her şeye rağmen anılarımızı anlatırken meşakkatli günlerden ziyade, hoşnut olduğumuz günlerden bahsederiz. Bizi bilmeyen biri anılarımızı duysa hep bahtiyar olduğumuzu zanneder. Gizlediğimizden kaynaklanmıyor bu durum. Unutmakta bize verilen güzel bir lütuf olduğu gerçeği ile karşı karşıya kalıyoruz.
    Sonuçta her şeye arkamızı dönüyoruz ve umutla önümüze bakıyoruz.  
 

YAZAR : Yusuf Arslan

Ben Yusuf Arslan. Kısaca Acı bir kahve tadında blogunun yazarı, yüksek mühendis, posta pulu koleksiyoncusu, pikapların çoğu tozlu raflara kaldırılsa da plaksever ve yeni yerleri gezip görmeyi seven biriyim. Daha Fazlası

PAYLAŞ

BENZER YAYINLAR