Ayrılık da Sevmektir

Ayrılık, tek bir kelime fakat insanı son derece yıpratanan hayatın bir gerçeği. Ama hangimiz sevdiğimiz eşimizi, dostumuzu veya ailemizi bırakıp uzaklara gitmedik? Burada özlenen ve özleyen olarak iki kişi vardır. Her iki taraf birbirine sevdiğini söyler. Ayrılık vakti gelmiştir bile. Ayrılık zor elbette.. Geride kalana da gidene de zor.. Arkada kalanların sizi özlediklerini duymak ayrı bir mutluluk, bir o kadar da üzücüdür. Seven sevdiğinin iyiliğini ister. Bu nedenle sessiz bir bekleyiş vardır. Bekleyişler ve özlemler yerini mektup kağıtlarına bırakır. Basit bir şarkı bile bizi hemence üzmeye yetebilirken, ayrılık gerçeği insanı üzmesi garipsenmeyecek şekilde normaldir.

İnsan nelere alışmaz. Hayatta yapmam dediklerine, alışmam dediklerine kolayca alışıyor. Alıştıkça insan kendine şaşıyor.

İnsan zanneder ki ayrılıklar hep acı olmalı.. Zanneder ki ayrılıklar hiç bitmeyecek. Oysa bir bilseler sevmeyi, işte o zaman ayrılığı da tanıyacaklar. Ben akşamları oturup seni düşünebilmeyi, duvardaki fotoğrafına bakıp iyi olduğunu bilmeyi sevdim. Burada Senin için en doğrusu budur deyip kabullenmeyi öğrendim. Gerçekten ben burada iyiyim aklının burada kalmamasını ve seni senden çok seven biri olduğunu bilmeni istedim.

Atilla İlhan'ın dediği gibi, ayrılık sevdaya dahil. Kısacası, Ayrılık da sevmektir.

Y.A

YAZAR : Yusuf Arslan

Ben Yusuf Arslan. Kısaca Acı bir kahve tadında blogunun yazarı, yüksek mühendis, posta pulu koleksiyoncusu, pikapların çoğu tozlu raflara kaldırılsa da plaksever ve yeni yerleri gezip görmeyi seven biriyim. Daha Fazlası

PAYLAŞ

BENZER YAYINLAR