Huzur denince akla ilk gelen yer neresidir? Belki de huzuru beklememeliyim, belli bir süre aramalıyım. Doğa içinde sakin ve ıssız bir o kadar da insan canlısı bir yerde, bir ay ışığında ya da kendimin bile bilmediği bir yerde kim bilir? Belki de eşsiz bir gün batımında. Ahaste aheste yaşamalıyım hayatı, sakince, yıpratmadan ve bir yandan da acele etmeliyim tek bir anını kaçırmadan. Hayatta önemli olan arkana baktığında ne kadar seni gülümsetebilmesidir.
Hayat denilen şey bir an kadar kısa, bir ömür kadar uzun değil mi? Ömür dediğin bir göz açıp kapatana kadar hızlı geçiyor. İnsan zamanla öğreniyor. Her emeğin karşılığı olmayacağını. İnsan sabrederek verilen bilgiyi elde edebilirmiş. Hayat denilen şey bir yol olsa ve o yolun taşlarının değişebileceğini öğrendim. Yolda yorulsa da insan direnmeli fakat karşı koyma olmadan direnmenin de bir gayesi olmayacağını. Her sınav kazanılmaz, kiminden kalmak gerek. En doğru öğrenme belki budur.
Belki de sadece bir yudum kahveye ihtiyaç vardır :)
Selam bugün bir arkadaşımızın ölümünü duydum. Üzüldüm. Onla beraber geçirdiğimiz zamanları hatırladım. Sizin yazınızı okumak iyi geldi. Sevgiler.
YanıtlaSilMerhaba,öncelikle başınız sağolsun. Yorumunuz için teşekkür ederim. Saygılar.
SilÖlümler bir yok oluş değil buna iman ettik elhamdülillah ama çelik bir leblebi yutabilsen de sindirmesi çok zor! Pandemi sürecinde kaybettiklerimiz bizlere çok acı tatlar bıraksa da gerçekten hayat yaşamaya değer kazanılması gereken imtihanlarımız var daha..
YanıtlaSilAllah beterinden korusun diye dua ediyorum.. amin.. amin..
"ömür bir nefes derinden"
YanıtlaSilyeni yazılarınızı bekliyorum. :)