Kunduracı Amcam

     Soğuk kış gününde eski ahşap dükkana girince yüzüme sobanın sıcacık havası çarptı. Gözümü ustaya çevirdim ve ayakkabı tabanına ökçe çakan boyalı yaşlı ellerini gördüm. Yılların ağırlığını bu ellere yüklemiş amcamız. Gücü kuvveti yettiği kadarınca üç çocuk büyütmüş. Aklında kötü düşünce nedir diye bilmez, herkese yardımcı olmuş. Kendisi gurbet hasreti içinde buralara gelmiş ve yıllar önce dükkanını açmış. Şimdi ise dükkanda işi olmayan bile ustanın hatrını sormak için gelirler ve bir çayını içerler. Ezan sesini duyunca ise işini bırakır ve dükkanın kapısını sadece kapatarak camiye koşar. Asker gördü mü hemen ortaya güzel bir sofra çeker, ceplerine harçlık koymadan göndermez. 
     Ustama sordum: Bu mesleği tüm incelikleriyle nasıl öğrendin?  
     İnce ve titrek bir ses ile sabahlara kadar çalıştım. Hatta bir dükkandan başka kalacak yerim yoktu, ben de dükkanda yattım. Kışları soğuk geçen bir yerdir burası, şu küçücük sobam bana yetti. Ama şimdiler bilmez bunları nasıl zorluklar yaşadığımı. Çok şükür elimiz ayağımız tutuyor.
    Dükkanda oturdukça ilk başta gelen rahatsız edici ağır kösele ve boya kokularını şimdi almıyordum. Dükkan bana daha güzel göründü bu tüm yaşanmışlıklarla. Bileğinin gücü ile ustam kimseye muhtaç olmadan bu günlere gelmiş. Halinden de çok memnun. Peşinden Allah bana verdi, sağlıklı şekilde Allah olmayanlara da versin diye duasını ettikten sonra sobanın üstündeki hoş kokulu demlenmiş çayından herkesle paylaştığı gibi benle de paylaştı. Her gençlerle sohbet ettiğinde sohbeti sonunda tahsilli adam olmanın önemini anlatır, bak biz okuyamadık ama siz okuyup vatana millete hayırlı büyük adam olun diye tembihlemeden geçmez. Bu temiz kalpli güzel insanı hep hatırlarım ve hatırlayacağım.     

Y.A.
 

YAZAR : Yusuf Arslan

Ben Yusuf Arslan. Kısaca Acı bir kahve tadında blogunun yazarı, yüksek mühendis, posta pulu koleksiyoncusu, pikapların çoğu tozlu raflara kaldırılsa da plaksever ve yeni yerleri gezip görmeyi seven biriyim. Daha Fazlası

PAYLAŞ

BENZER YAYINLAR