Bir Pazar Yazısı

Bir Pazar yazısı yazmak istedim. Haftanın özeti şeklinde değil de birazcık sohbet tarzında olsun. Elinize kahvenizi alın diyeceğim, ama fazla kaçırmayın kahvenizi. Her şeyin fazlası zarardır. Bir kahvesever olarak biraz kafein bağımlısı olduğumu biliyorum. Kahvemi elime almayınca o gün ne yaparsam yapayım bir şeyler eksik olduğunu hissederim hemen.

Benim için arkadaşlarla gezmeye çıkmak demek bir kahve dükkanına oturup sohbet etmek demektir. Kısacası; dostlarla içilen kahve, neşedir. Diğer yandan, kahve yalnızlık ister. Bazen bir kahve yudumlayıp bir şarkı açarsın, sessizce dinler ve o şarkı seni istediğin hayallere doğru götürür. Elimde tuttuğum şu basit kahve hem yalnızlığa iyi gelir hem de sohbet ortamında dostlukları pekiştirir. Eğer şu an yanınızda kahveniz yoksa hiç üzülmeyin. Yeter ki yüzünüzdeki tebessümler eksik olmasın. :)

Hepimizin ihtiyacı var, biraz tebessüm edelim. Dünyada birçok şeyi bedeli ile elde edebilirsiniz. Tebessüm ve dostlukları elde edemezsiniz. O zaman gülümsemeye devam et, hayat güzel çünkü. Fazla da gülümsersen seni deli zannederler. Bir Orhan Veli şiiri der ki,

Sokaklarda giderken kendi kendime
Gülümsediğimin farkına vardığım zaman
Beni deli zannedeceklerini düşünüyorum.
Gülümsüyorum..

Şiir Okuyorum #3 Necip Fazıl'dan ve Nazım Hikmet'ten

    Şiir kitabını açıp baştan sona hemen okuyup bitirdiğiniz oldu mu? Ben açarım şiir kitabını okumaya başlarım baştan. Okurken bir şiir gelir duraksarım, sayfanın başına döner tekrar okurum. Kitabı yavaşça aşağı indirip düşüncelere dalarım. Ne yazık ki orada okumam yarım kalır. Kısaca şiir okumak güzeldir ama seslendirmesi cesaret ister benim gibiler için. Kısaca çok uzatmadan Necip Fazıl'dan Serseri ve Nazım Hikmet'ten Türküler şiirlerini seslendirdim. Ses kayıtlarını aşağıdan dinleyebilirsiniz. Hatalarım vardır elbet hatalarım için şimdiden affola..

Onlar kardeştiler: Nazım Hikmet RAN ve Necip Fazıl KISAKÜREK

     
     Aslında ikisi kardeştiler. Biri olmadan diğeri olamazdı. Birbirlerine olan katkıları kendileri farkında olmasa bile azımsanmayacak kadar çoktur. Yan yana olan iki kardeş bile kavga ederken, birbirlerinden uzaklaşınca gözleri kardeşini arar. İki şairimiz de farklı yollarda yürüdüler ama yolları nedense hep kesişti. İkisi de bugün ki adı Deniz Harp okulunda eğitim gördü ve Nazım Hikmet, Necip Fazıldan iki sınıf üstteydi. Bu dönemde Deniz Harp okulunda  Yahya Kemal, Hamdullah Suphi Tanrıöver gibi tanınmış isimler görev yapmakta idi. Okul yıllarında şiire başlayan iki şairimiz burada karşı karşıya gelmişlerdir. Nazım Hikmet’in, elle yazdığı tek nüshalık bir dergi çıkardığını öğrenen Necip Fazıl hemen Nihal adlı bir dergi çıkardı. Bundan sonra hayatlarının belirli dönemlerinde çok sık karşı karşıya geldiler. Birkaç örnek verecek olursak:    

Şiir Okuyorum #2

     
     Şiir seslendirmemi aşağıda bulabilirsiniz. Şiir okumayı aslında çok bilmem. İçimden geldiği gibi okudum.Umarım beğenirsiniz. Yorumlarınızı bekliyorum. 

İmrendiğim Şey
Ben miyim bu şimdi gülen bu ağlayan saz?
Nasıl da kendiliğinden değişiyor aynalar.
Bakarsın bülbüller mahzun, bakarsın güller açar,
Kulak ver ki havada her an başka bir ihtizaz.

Artık alışılmış hengâmesinde bu dünyanın,
Düşündükçe yarı ağlar yarı güler halimi,
Oynar gördükçe dalgalarda beşer hayalimi,
Bakar bakar imrenirim sükûnuna eşyanın.

Cahit Sıtkı Tarancı

Şiir Okuyorum..

      
      "Şiir okuyan, yazan veya seven adamdan zarar gelir mi? " diye sözlerime başlarken güzel şiir okuyanlara hep gıpta ile bakarım. Oturur tekrar tekrar dinlerim.Bende sevdiğim iki şiiri seslendirmeyi denedim.Daha önce hiç denemedim ve şiir okumayı aslında pek bilmem.Bilmem içimden geldi ve amatörce oldu ama yine de paylaşmak istedim.Yorumlarınızı merak ediyorum..  

   

ANLATAMIYORUM

Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Göz yaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.
Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum

                                     Orhan VELİ 

 

SESSİZ GEMİ

Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.
Biçare gönüller. Ne giden son gemidir bu.
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki, giden sevgililer dönmeyecekler.
Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden.
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden.

                                         Yahya Kemal BEYATLI